Jarsin's boek is gedeeltelijk te doorzoeken via Google Book Search: http://books.google.com/books?isbn=908090211X
Vorige (Psychologisch) Volgende (Zien)
De afgelopen week deden twee berichten, bij een deel van de wereldbevolking, de gemoederen hoog oplopen. Dat waren het overlijden van paus Johannes Paulus II en van Terri Schiavo. Over het tweede geval wil ik hieronder het één en ander kwijt.
Theresa Marie Schindler Schiavo, zoals de Amerikaanse voluit heette, stierf op donderdag 31 maart, op 41 jarige leeftijd, na een jarenlange juridische strijd... nou ja, de rest zult u wel weten.
Waarom dan deze column? Om, gebruik makend van mijn model, nog eens te benadrukken dat, in tegenstelling tot haar hartaanval vijftien jaar geleden, haar overlijden niets zieligs had. Het pathetische zat hem enkel in de conservatieve kliek om haar heen.

Ik heb, als onderdeel van mijn dimapec-model, de fauna verdeelt in twee cerebrale diergroepen. Dat zijn de ipemsanis, dieren met een cortex (zoogdieren en vogels) en de imsanis, dieren zonder cortex (de rest van het dierenrijk). Alleen dieren met een cortex kunnen bewust waarnemen en hebben, naast een aangeboren geheugen, ook een ervaringsgeheugen. Oftewel: uitsluitend ipemsanis hebben één of andere vorm van bewustzijn. De rest van de dierenwereld bestaat uit, wat Descartes noemde, automaten - vóórgeprogrammeerde automaten dan. Zij hebben slechts een aangeboren geheugen met instincten en reflexen. Details hierover kunt u in mijn boek vinden.

Voordat Terri haar hartaanval kreeg was ze natuurlijk, net zoals ieder ander normaal mens, een dier met de cerebrale capaciteiten van een ipemsani. Daarna werd alles anders. Ze raakte in een Persisterende Vegetatieve Toestand (PVS), simpeler gezegd: een vegetatieve coma.
Sinds die fatale dag is de toestand van Terri’s hersenen alsmaar verslechterd. Hersenscans lieten zien dat een groot deel - zoniet het grootste deel - van haar cortex was verdwenen en vervangen door ruggengraatvocht. Ze kon geen (bewuste) gedachten of gevoelens meer hebben gehad, laat staan dat ze deze ooit nog zou hebben kunnen uiten door middel van spraak. Praten kon ze niet en dat zou ze nooit meer kunnen. De hersenbeschadigingen waren niet meer ongedaan te maken. Ze zou altijd in een vegetatieve toestand zijn gebleven; voor haar zorg helemaal afhankelijk van anderen.

Ze was weliswaar niet geheel hersendood, doch de enige delen van haar hersenen die nog functioneerden waren de hersenstam en delen van de kleine hersenen. Kortom ze had het cerebrale niveau van een imsani. Nee, minder dan dat. Een imsani handelt door middel van instincten en reflexen. Maar zelfs instinctieve reacties kon Terri nauwelijks hebben gehad want die delen onder de hersenschors werkten ook amper. Ze reageerde louter reflexmatig op haar omgeving. Ook veel reflexen waren verdwenen of voldeden niet goed, zoals het slikreflex. Ze werd gevoed via een sonde, omdat de kans op verslikken en stikken tijdens het eten of drinken te groot was.
Alleen basale hersenfuncties die ademhaling, hartslag en oogknipperen etc. regelden waren nog intact. Evenals enkele door het cerebellum geïnitieerde automatische bewegingen op wat er nog van onbewuste zintuiglijke waarneming over was.

Terri leefde natuurlijk niet als een plant, want die heeft geen zenuwstelsel, maar het scheelde niet veel. Hoe kwamen sommige mensen er dan bij om te beweren dat zij in een minimale bewustzijnstoestand leefde? In de eerste plaats omdat zij leek te glimlachen en haar moeder leek te herkennen. [Onderzoek liet echter zien dat zij die glimlach en blik in haar ogen vrijwel constant had, ongeacht wie of wat zich voor haar bevond.] In de tweede plaats door neurologische onwetendheid en verder natuurlijk omdat het voor familie (vooral in de eerste graad) altijd moeilijk is afscheid te moeten nemen van een geliefde.
Het is altijd moeilijk te accepteren dat de mentale vermogens van je dochter zijn gedaald tot minder dan die van een reptiel, zoals een hagedis.

Nee, de versterving van Terri was voor haarzelf niet zielig. Ze voelde totaal geen honger, dorst of pijn omdat ze mentaal vijftien jaar geleden al was gestorven. Enkel het deel van haar lichaam buiten haar schedel werd nog in leven gehouden, dat erbinnen was al zo goed als dood.
Tot volgende week.

Groetjes van Albert Jarsin

gepost om 15:20 op Tuesday, 05 April 2005 door Albert - Category: General

Reactie door: els
Ja, en daaruit blijkt eens te meer dat lichaam en geest onafhankelijk van elkaar kunnen functioneren, en ook kunnen sterven.

We zien de dood doorgaans als één gebeuren, maar feitelijk zijn het er twee. Wel is het zo, dat wanneer het lichaam sterft de geest eveneens doodgaat, maar de geest kan ook (af)sterven terwijl het lichaam blijft leven. Zoals in het geval van Terry, maar ook bij dementie of een andere soorten hersenbeschadiging.

Dat geeft te denken, want hoe zitten we dan eigenlijk in elkaar? Gaat onze geest werkelijk dood als we dement worden, bijvoorbeeld, of kunnen we er alleen niet meer bij omdat onze hersens het laten afweten als 'intermedair'?
Wednesday, 04 May 2005 15:46
Reactie door: Kan je in je coma stikken door sonde
Kan het zijn dat als je in een coma ligt, en hij / zij ligt aan een sonde, dat hij door die sonde kan stikken ookal ligt ie in coma?
Saturday, 28 August 2010 02:39
Albert Jarsin
Albert Jarsin is bewustzijnsonderzoeker en werd in 1954 te Haarlem geboren. Hij is gehuwd, heeft twee kinderen en woont met zijn gezin in Brazilië.
Forum Onderwerpen
Copyright © Albert Jarsin

Indien u de auteur persoonlijk iets wil vertellen over deze website of anderszins dan kunt u een e-mail sturen naar albert@jarsin.net

Met dank aan Alwin Garside en Germano Martins.