Jarsin's boek is gedeeltelijk te doorzoeken via Google Book Search: http://books.google.com/books?isbn=908090211X
Vorige (Terri Schiavo) Volgende (Conscientia)
Dat het zicht onze belangrijkste zintuig is kunnen we ons allemaal individueel voorstellen.
Hoe belangrijk onze ogen voor de samenleving zijn ontdekken we pas als we onszelf voorstellen dat 90% of meer van de wereldbevolking ineens blind zou worden. Heeft u daar moeite mee? Dan raad ik u aan het boek De triffids komen (The day of the Triffids), uit 1961, van John Wyndham te lezen. In dat boek wordt bijna de gehele wereldpopulatie, van de ene op de andere dag, verblind door een meteorenregen en vervolgens belaagd door giftige planten die zich kunnen verplaatsen: de triffids.

Onthutsend is te lezen hoe intelligente blinde mensen, als radeloos rondtastende en rondschuifelende debielen, het afleggen tegen deze simpele planten zonder zintuigen. 'Wij kunnen zien en zij niet. Neem ons gezichtsvermogen weg en de superioriteit is verdwenen. Nog erger zelfs: wij komen bij hen in het nadeel, doordat zij aan een bestaan zonder gezichtsvermogen zijn aangepast en wij niet.' (blz.40)

Het boek laat zien hoe alle samenlevingen in de wereld ontwricht raken en ineenstorten. De weinige ziende mensen zonderen zich met blinde familieleden af en laten de overige blinden aan hun lot over. Het lijkt wreed maar het is te begrijpen. Eén ziende kan nu eenmaal geen honderd blinden verzorgen.

Behalve voor ons overleven zijn onze ogen fundamenteel voor ons bewustzijn. Zonder gezichtsvermogen geen menselijk bewustzijn! Belangrijk daarvoor zijn de mentale beelden en daaruit voortvloeiende innerlijke spraak. En die kunnen alleen worden geprojecteerd nadat bij het kijken visuele informatie in onze cortex is opgeslagen. 'En blinden dan?' zult u zeggen. Als iemand jaren na zijn geboorte blind is geworden hebben zijn hersenen inmiddels de structuren voor het zien en voor het samenstellen van mentale beelden gevormd. Dus na het verlies van het zicht worden deze structuren gehandhaafd. Bij iemand die al vanaf de geboorte blind is zullen de hersenen de occipitaalkwab, waar de visuele cortex gevestigd is, omvormen tot een ander soort vermogen om 'beelden' waar te nemen via de tast. Een blinde gebruikt zijn handen/vingers als ogen. In ieder geval is het aan onze visuele corticale waarneming te danken dat wij überhaubt het vermogen tot voortbrengen van mentale beelden hebben verkregen.

Stel u eens voor dat er tijdens de evolutie van het leven geen ogen waren ontwikkeld. Dat alle dieren slechts afhankelijk waren van hun gehoor, tast, reuk en smaak. Stel dat zelfs ipemsanis (zie vorige column) enkel cortexgebieden voor die vier zintuigen hadden aangelegd. Hoe bewust zouden deze dieren zijn? Primaten zouden niet zijn ontstaan omdat het nogal moeilijk is om door de bomen te zwaaien als je niet kunt zien. Laat staan dat Homo sapiens ooit op deze aardbol zou zijn verschenen. Ook de hand/ogen combinatie zou er niet zijn geweest die zo typerend is voor de intelligentie van mens(apen). Waarschijnlijk zou er dus nooit een culturele beschaving zijn ontstaan met alle technische uitvindingen en wetenschappelijke kennis die we nu hebben. Kortom, het bewustzijnsniveau van de meest ontwikkelde zoogdieren zou niet bijzonder hoog zijn geweest.

Dus we kunnen trots zijn op onze ogen. Drie keer hoera voor ons gezichtsvermogen. We kunnen er dus vanuit gaan dat er vier mijlpalen zijn te markeren in de evolutie van het dierlijk leven. Eerst was dat het ontstaan van het zenuwstelsel, daarna de ogen, vervolgens de cortex en uiteindelijk de mentale beelden.

Als er dus ergens intelligent en bewust (menselijk bewust?) leven elders in het heelal bestaat zou die dus min of meer behept moeten zijn met dezelfde neurologische innovaties. Als je nagaat hoeveel tijd dat alles heeft gekost op onze planeet (mentale beelden bestaan nog maar sinds kort; ergens tussen de 2 miljoen en 100.000 jaar) zou je jezelf kunnen afvragen of deze eigenschappen ook buiten ons zonnestelsel hebben kunnen ontkiemen. Ik acht de mogelijkheid zeer klein, maar niet onmogelijk. En de kans dat zo een buitenaardse bewoner ons ooit komt opzoeken is nog kleiner. Alle ufologie ten spijt.
Tot volgende week.

Groetjes van Albert Jarsin

gepost om 17:40 op Tuesday, 12 April 2005 door Albert - Category: General

Geen reacties
Albert Jarsin
Albert Jarsin is bewustzijnsonderzoeker en werd in 1954 te Haarlem geboren. Hij is gehuwd, heeft twee kinderen en woont met zijn gezin in Brazilië.
Forum Onderwerpen
Copyright © Albert Jarsin

Indien u de auteur persoonlijk iets wil vertellen over deze website of anderszins dan kunt u een e-mail sturen naar albert@jarsin.net

Met dank aan Alwin Garside en Germano Martins.